Adviseur gaswinning Terschelling failliet
Het lobbywerk voor gaswinning op Terschelling zette de schijnwerpers op adviesbureau IMSA. Nu is het levenswerk van Wouter van Dieren failliet.
Door Bert de JongMeer dan een jaar lang was IMSA actief op Terschelling om te onderzoeken of er draagvlak was voor de plannen van Tulip Oil om er gas te winnen. Opdrachtgever Tulip Oil had IMSA ingeschakeld om de zorgen en wensen te inventariseren.
IMSA ondervond de tucht van de markt en heeft nu het hoofd moeten buigen. ,,Ik geniet nu van de Waddenzee. Er is niet zoveel bijzonders aan de hand'', licht oprichter en mede-eigenaar Wouter van Dieren toe. ,,Het is een vervelende, maar een normale gang van zaken. Het is ondernemersrisico.''
IMSA deed ook advieswerk voor Heineken en maakte rapporten over de winning van schaliegas. Het bureau had te maken met een forse omzetdaling. In het milieu-advieswerk zijn tegenwoordig veel minder opdrachten te halen dan voorheen. De druppel die bij IMSA de emmer deed overlopen was een onverwachte belastingtegenvaller. De Amsterdamse rechtbank heeft op 12 mei 2015 het faillissement uitgesproken. Er werkten vijftien mensen.
Wat voor IMSA-oprichter Wouter van Dieren een mooie kroon op het werk had moeten worden, werd een deceptie. Van Dieren zag volop mogelijkheden voor profijt voor Terschelling, hij sleutelde onvermoeibaar aan win-win-oplossingen. Maar het sentiment sloeg om. De Terschellingers pruimden de plannen niet.
IMSA had echter al langer de gloriejaren achter zich gelaten. Het Instituut voor Milieu- en Systeem Analyse in Amsterdam had het al jaren moeilijk. Het bedrijf noteerde een negatief eigen vermogen van rond de €1,5 miljoen.
Van Dieren zocht in 1985 met de oprichting van IMSA zijn weg in het advieswerk, nadat hij zich eerder in de kijker had gespeeld als ambassadeur voor het milieu. Hij was een van de oprichters van verschillende milieu-instituten, ook stond hij aan de wieg van Milieudefensie.
Zijn inspanningen voor het milieu bleven niet onopgemerkt. In 1990 trad hij toe tot de Club van Rome Hij schreef daarvoor in 1995 het rapport 'De natuur telt ook mee'. Hij manifesteerde zich als een deskundige met groot gezag op milieugebied. IMSA profiteerde daarvan mee.
In de loop der jaren waren de belangen soms lastig uit elkaar te houden. Van Dieren merkte het al bij het Waddenfonds. Critici wezen erop dat hij zijn onafhankelijkheid op het spel zette door zich in te laten huren door de Nederlandse Aardolie Maatschappij. Hetzelfde speelde ook nu met Tulip Oil op Terschelling.
Maar Van Dieren zag kansen, voor Terschelling, ook voor het in nood verkerende IMSA. Net zoals Van Dieren eerder een fundament had gelegd voor het Waddenfonds, droomde Van Dieren van een Terschelling-fonds. Zoals de Waddenregio profiteert van de opbrengsten van het waddengas, zo zou Terschelling moeten profiteren van het onder het eiland te winnen gas, als compensatiegeld van Tulip Oil. De financiële nood van Terschelling zou er mee opgelost worden. Er zouden nieuwe wegen kunnen worden aangelegd of verbeterd.
En sommigen zagen in het verlengde ervan ook perspectief voor het prestigieuze Tonnenloodsproject bij de haven van West-Terschelling. Met geld uit overheidsfondsen, van Economische Zaken, EBN en Gasunie, zou dit kunnen worden gerealiseerd. Het zou een toeristische trekker met allure moeten worden, waarin ook de Terschelinger musea zouden worden opgenomen.
Curator Sjef Bartels werkt aan een doorstart van IMSA. Van Dieren zal daarin geen rol vervullen. Hij geniet van zijn oude dag op Terschelling. ,,Ik ben 73 jaar. Het is mooi geweest.''
Laatst gewijzigd op 18-05-2015 om 10:52 uur
