Publiek PC omarmt tactische kaatsers

Er was een blokjesincident, en er was een slag van de dag. Belangrijker is evenwel dat op de PC het kaatspubliek zich begint te roeren ten gunste van inzicht en tactiek en ten nadele van bruut geweld. Markeert de PC van 2017 een ommekeer of is dat slechts een illusie?

Na de 164ste PC tijd voor reflectie. Er leek in de Franeker kaatsarena weinig aan de hand. Prachtig weer, het grootste deel van het publiek aanschouwt de wedstrijden op de jaarlijkse hoogtijdag van het kaatsen inmiddels vanuit aangename kuipstoeltjes, spanning volop en buiten vloeide het bier rijkelijk. Kortom de PC-reünisten hadden het naar hun zin.

En toch. Toch sluimert er een gevoel van onbehagen onder de liefhebbers. In de eerste omloop was dat nog niet zo evident. Behoudens de merkwaardige inzinking van het partuur van Durk Ennema, Pieter van der Schoot en Laas Pieter van Staten – 5-1 voor en toch nog op 5-5 en 6-4 verliezen van Johan Diertens, Hyltje Bosma en Steven de Bruin - en de al even merkwaardige come-back van Gert-Anne van der Bos, Teake Triemstra en Tjisse Steenstra – 5-1 achter en toch nog op 5-5 en 6-4 winnen van Menno van Zwieten, Jouke Bosje en Erwin Zijlstra, verliepen de partijen wel zo’n beetje naar verwachting.

Op een na wel te verstaan. De koning van vorig jaar, Hans Wassenaar, ging met zijn huidige maten Enno Kingma en Renze Hiemstra roemloos ten onder – 5-1 en 6-4 – tegen Hendrik Tolsma, Allard Hoekstra en Sjoerd de Jong. In de tweede omloop gebeurde hetzelfde met een ander favoriet partuur, dat van Marten Bergsma, Dylan Drent en Patrick Scheepstra. De winnaars van Arum sneuvelden tegen het matig kaatsende partuur van Van der Bos reeds op 5-1 en 6-2. Het inmiddels befaamde blokjesincident zorgde er voor dat het 4-1 werd in plaats van 3-2 voor partuur Van der Bos en dat mentale klapje kwam vooral Bergsma niet meer te boven.

Inmiddels begonnen twee onaanzienlijker parturen zich geliefd te maken bij het publiek, namelijk dat van Tolsma en de eersteklassers Jelle Attema, Jacob Klaas Haitsma en Hillebrand Visser. Tolsma c.s. gaven zich tegen de latere winnaars Bauke Triemstra, Alle Jan Anema en Hendrik Koostra – de terechte koning – pas gewonnen op de stand 5-5 en 6-4. En dat had net zo goed andersom kunnen zijn. Attema c.s. versloegen in de halve finale met alles aan de hang het partuur van Van der Bos. Dat kunstje herhaalden ze nog eens in de finale, alleen trokken ze tegen de jongere broer van Teake Triemstra aan het kortste eind, omdat Bauke Triemstra de bepaald niet indrukwekkende kaats van zijn maten met succes verdedigde.  

Meer kracht

Waar nu het onbehagen zit is dat de topkaatsers steeds meer met kracht en steeds minder met het hoofd kaatsen, en dat het publiek daar langzamerhand genoeg van krijgt. Opslagers Tolsma en Attema konden uitgroeien tot de publiekslievelingen omdat ze zich de gehele dag van reputaties niets aantrokken. Waar een topper als Van der Bos opzichtig faalde, zochten zij onverdroten de zwakke plekken in de vijandelijke perken op. In tactisch opzicht waren zij de topparturen van deze enerverende en soms spannende, maar toch vooral teleurstellende PC.

Topparturen klagen na de PC vaak dat het publiek zich altijd achter de underdog schaart. Dat komt zeker voor, maar het is niet alleen vanwege het feit dat de kleintjes boven zichzelf moeten uitstijgen om de groten te verslaan. De hard hitters, zoals het in tennistermen heet, zijn vaak gewoon zo onnozel bezig dat het lachwekkend wordt. De bal zal en moet boven. Dat gebeurt bijna net zo vaak als dat de bal kwaad gaat, want lang niet alle perkspelers zijn de baas over hun moderne kaatswant. 

Waarom een Tolsma of een Attema niet van de slag afgebracht door een kaats te slaan? De tweede opslag was in beide gevallen aanzienlijk minder van kwaliteit en daardoor gemakkelijker om punten tegen te scoren. Het superatletische perk Drent/Scheepstra sloeg zich, toen het om een plaats in de halve finale ging, kapot op de ballen van Steenstra. Een kaats leggen en Van der Bos, die de gehele dag deerniswekkend slecht kaatste, aan het woord laten en de kans op een titanenstrijd was veel groter geweest. 

Afkeer

Het significante aan de PC van 2017 is dat het publiek – tenminste het deel dat liefhebber is en het kaatsen volgt – zich langzamerhand afkeert van het spel van alleen maar brute kracht. Het tactische deel, met fraai tussenspel, goed gekozen op- en uitslagballen, is op de weg terug. Een voorbeeld: het was werkelijk prachtig en tegelijk fascinerend om te zien hoe de halve finale tussen Van der Bos en Attema werd beslist door een onverwerkbare tusseninse bal van de laatste op het bijna onneembare perk van Triemstra en Steenstra. Dé slag van de dag.  

De reacties van het publiek waren niet mis te verstaan en het zou mooi zijn als de kaatsers zich er iets van aantrekken. Als dat de winst is van de 164ste PC, dan verandert het onbehagen in opluchting en keren de toeschouwers wellicht ook op andere kaatsvelden dan het Sjûkelân in Franeker op de vijfde woensdag van juli terug. 

Laatst gewijzigd op 03-08-2017 om 10:11 uur