Stop die irritante branchevervaging

Albert Heijn gaat in grote vestigingen restaurants en cafés openen. Prima. Maar dan moeten restaurants en cafés ook levensmiddelen, kattenvoer en wasmiddelen mogen verkopen. De irritante branchevervaging schrijdt voort. Met de Primera als absoluut dieptepunt.

Niet helder staat mij meer voor de geest wat de Primera oorspronkelijk voor winkel was. Het zal iets geweest zijn met rookwaren, kranten, tijdschriften en ansichtkaarten. Ik kwam er nooit. Voor het rookgenot bezocht ik de gespecialiseerde kleine middenstander, en voor de rest ging ik naar de lektuurhal. Op de website wordt de ontstaansgeschiedenis niet beschreven. We leren slechts dat de Primera anno heden een gemakswinkel is.

Dit is een rare term. Elke winkel is een pand waarin het voor de klant gemakkelijk is om zich aan te schaffen wat hij of zij op dat moment nodig heeft. Het staat groot op de gevel, het ligt overzichtelijk in de schappen, prijskaartjes helpen bij de keuze, bij het vriendelijke personeel kun je aanvullende vragen stellen en afrekenen. Als dat geen gemak is, vergeleken met die naamloze grauwe loods waar boormachines, damesondergoed, potplanten, biefstukken en wasknijpers onbeprijsd op een hoop zijn gegooid en van werknemers geen spoor is. Dat is een ongemakswinkel, en die bestaat dus gelukkig ook niet. 

Zij bieden een ingewikkeld postpakket aan

Mijn favoriete Primera is mijn favoriete Primera omdat het de dichtstbijzijnde winkel is met de specifiek aan te schaffen paffertjes. Voor mij is het dus een gewone tabakszaak. Dat er ook kranten, tijdschriften en snoep worden aangeboden, valt te billijken. Maar steeds vaker sta ik achter niet eens zo veel klanten bij de kassa te wachten. Zij bieden een ingewikkeld postpakket voor het buitenland aan. Of komen er eentje ophalen, met allerlei onduidelijke formuliertjes en stempels.

Het is een logisch gevolg van een stukje gemak: de functie van postagentschap, omdat de echte post steeds meer kantoren heeft gesloten. Maar dan. Mijn Primera biedt ook stomerijservice. En pasfotoservice. De simpele koper van een los krantje is nog niet jarig wanneer die services worden gepraktiseerd op een klant die eerlijk eerder was. En dan zwijgen we nog van het lootjesgedoe.

Zeer omslachtige loterijhandelingen

Welnee, we zwijgen helemaal niet van het lootjesgedoe. Wie de pech heeft dat er een gokkende meneer of mevrouw net iets eerder de winkel binnenstapte, is getuige van zeer omslachtige loterijhandelingen, met kaartjes en goksaldi die op speciale schermpjes worden vermeld, en die steeds weer veranderen als er iets wordt ingeleverd of bijgekocht. Mag ik met mijn ene pakje sigaretten, ik heb het bedrag al contant in de hand, misschien even... Nou, mevrouw is bijna klaar, momentje nog.

En pas echt chagrijnig word ik, dan noodgedwongen voor de tiende keer de winkel rondkijkend, bij de centraal geplaatste tafel. Hierop liggen de bestsellers uit de boeken-top-20 en andere vlot verkopende literatuur. Vlak om de hoek bij mijn Primera houdt een sympathieke Libris-boekhandelaar zich met keihard werken het hoofd boven water. Hij moet het van dezelfde populaire boeken hebben om een minder gangbaar breed en interessant totaalpakket te kunnen bieden.

Mijn suggestie om in de boekhandel ook een café te openen, stomerijservice te bieden, lootjes en sigaretten te verkopen en pasfoto's te maken, veegde hij lachend onder de toonbank. Dan had hij immers de volgende Primera, en was hij in no-time danig aan de drank, vreesde hij. Waarop ik voor enkele nodige pasfoto's doorstiefelde naar de fotozaak, honderd meter verderop. Net als de boekenzaak ook een gemakswinkel. En anders dan de Primera's ook een echte.        

Laatst gewijzigd op 24-02-2017 om 20:56 uur