Van de evolutieleer krijg je stevige rugpijn
De kleindochter is openbaar. Zij zit dus in het linkergedeelte van het dorpse schoolgebouw. Rechts zitten de christelijken. Onlangs betreurde ik het, kort, dat de vijfjarige nazaat niet ook rechts zat.
Door Wiebe PennewaardZolang we nog niet allen onverdeeld naar het openbaar onderwijs gaan, is de situatie in Witmarsum de voorlopig beste oplossing. De openbare en christelijke basisscholen delen het dak, het schoolplein en de fietsenstalling. Links heeft De Utskoat de eigen voordeur, lokalen en leerkrachten, rechts herbergt De Bonkelder hetzelfde maar dan van christelijke signatuur.
Puzzelend over de openbare schoolnaam concludeerde ik dat de gelovigen de heidenen slechts 'uitschot' vinden, maar dit bleek gelukkig een misvatting. En omgekeerd is een bonkelder ook niet iemand die altijd en eeuwig overal over struikelt, wat mijn eerste associatie was die goed paste bij zoekende en tastende gelovigen.
Tegen een vijfjarige kun je nog bluffen
Op een onbewaakt moment, we zaten gezellig te legpuzzelen, stelde kleindochter half vragend en vilein lachend vast dat opa toch altijd zei dat hij alles weet, maar dan ook echt alles? Wat was het loedertje van plan? Ging ik weer eens in de maling worden genomen? Had ze in haar groep drie weer een grap gehoord waar ik van z'n lang-zal-hij-leven het flauwe antwoord niet op kon weten? Ik beet door en gooide er een zelfverzekerd ,,Jazeker, dat is zo. Opa weet álles.'' Tegen een vijfjarige kun je nog bluffen.
Mevrouwtje bleek te willen weten hoe de eerste, ,,dus de allerallerallereerste'', mens was geboren. Daar zit je, als 65-jarige bluffer, met een puzzelstukje waarop een halve kaboutermuts in je hand. Hier kon alleen maar open spel worden gespeeld. En ze keek nu te serieus om mij na een antwoord voor joker te zetten met een groep-drie-mopje.
Tot hij gemakkelijk elke banaan kon plukken
Een simpeler samenvatting van de evolutieleer is waarschijnlijk niet eerder verstrekt dan op die woensdagmiddag. De mens is niet als mens geboren. Hij was eerst een aap. Die liep nog voorover, met zijn handen tegen de grond, net als een hond en een poes. Heel langzaam ging hij steeds wat meer op zijn achterpoten lopen. Net zolang tot hij keurig rechtop liep, gemakkelijk elke banaan boven zijn hoofd kon plukken en tegen de kou de spijkerbroek en het T-shirt uitvond.
Drie kleinigheden werden simpel opgelost. Het was maar één apensoort die mens werd, de ander apen bleven gewoon apen. En 'heel langzaam' duurde anderhalftriljoenduizend jaar. En de allereerste aap stamde net als andere dieren af van een superklein friemelbeestje, dat in de oceaan woonde. En hoe die daar is gekomen, dat wordt nog uitgezocht door heel knappe mensen. Oh, zei ze blijmoedig, dus zo zit dat. Ja. Zo zit dat.
In deze samenvatting liet ik weg hoe oppasopa als een aap door de kamer liep, met de handen tegen de grond, en bij elke volgende drie stappen drie centimeter hoger kwam. Nog een keer! Okay. En nog een keer! Stevige pijn in je rug krijg je van zulk aanschouwelijk onderwijs, merkte ik 's avonds. En even, kort, betreurde ik dat de uitleg niet met één zin (,,Nou, God schiep de mens en zette ze naast een appelboom'') had kunnen volstaan. Maar dat was ook maar heel, heel kort.
Laatst gewijzigd op 14-10-2016 om 17:30 uur
