De oplossing: geen Sint, dus geen Piet

Deze Sinterklaas is dit jaar gered door de bel. Het bestuur van de straatvereniging heeft besloten de tocht langs de leden met gelovige kindertjes over te slaan. Enerzijds vindt Sinterklaas dit spijtig. Anderzijds bespaart het me een hoop gezeik.

Nietsvermoedende automobilisten keken nog raar op, zo'n avond tegen 5 december, wanneer zij op de straatweg tussen Gytsjerk en Mûnein een tractor van achteren naderden. Op de neus van het landbouwvoertuig was een kunstig uit schimmelwit piepschuim gezaagd paardenhoofd op ware grootte bevestigd, compleet met gitzwarte ogen, lachende bek en wapperende manen. De trekker werd bestuurd door een breed lachende en eveneens gitzwarte Zwarte Piet, tevens Hoofdpiet, in het dagelijks leven buurman Henk.

De autobestuurders beschenen met hun koplampen een op de achterhef gemonteerde oude sofa. Hierop zat pontificaal in het midden de Goedheiligman, geflankeerd door twee speelse jonge Pieten op de armleuningen. Als de automobilisten voor vrolijke groet en aanmoediging bij het inhalen de ruit van hun rechterportier lieten zakken, kregen zij geheid handenvol pepernoten naar binnen gesmeten. Niet zelden hoorde Sinterklaas dan een krachtige vloek. Hij gniffelde – immers tot in april zouden er verdwaalde en geplette nootjes in de auto worden gevonden.

De tocht van erf naar erf was hels

Dit waren ook de enige momenten dat de Sint kon lachen. De tocht zelf, van erf naar erf, was hels. Tijdens de ritjes stond de hefinstallatie in de laagste stand. Omdat Sinterklaas nogal lang is, moest hij zijn benen gestrekt houden om niet met de hakken van zijn glimmende schoenen over de straatklinkers te stuiteren.

Ook knelde de mijter, naarmate de avond en bezoeken vorderden, tot de grote kindervriend een knallende koppijn had. Dit als gevolg van mijn smalle schedel, te smal voor ook de smalste mijter. Het hoofd werd deswege met theedoeken omwikkeld, waarop twee volwassen hulpkrachten het hoofddeksel met kracht op Sinterklaas persten en met veiligheidsspelden aan pruik en baard zekerden.

De migraine trekkende mijter kon worden gevoegd bij het feit dat hij, achteruit getransporteerd wordend, zelf de lange gouden staf moest vasthouden. Plus het Grote Boek, een met adressen, relevante kindernamen, leeftijden, onhebbelijkheden en anekdotes volgeplakte roodgekafte Gouden Gids. De hoofdpiet kon zich niet over deze accessoires ontfermen, hij moest de trekker besturen en hefinstallatie bedienen.

Het ontbreken van armleuningen om zich aan vast te houden, laat staan autogordels, en de begrijpelijke neiging van Hoofdpiet om tijd te winnen door steeds sneller over de hobbelweg te knorren, met een reëel risico op een sinterse doodsmak bij 30 km/u, completeerden de marteltocht. Niettemin schreed Sinterklaas waardig elke woning binnen, sprak met lage stem minzaam en in een enkel geval mild vermanend maar toch ook weer begrijpend – Sint is toch zelf ook jong geweest – het grut toe, liet voor zich zingen en deelde de cadeautjes uit.

De mooie traditie van onze actieve straatvereniging kreeg op enig moment een wat ander karakter. Het heuse huisbezoek van de enige echte Sint Nicolaas, inclusief Hoofdpiet en twee lenige buurmeiden, ook gitzwart geschminkt en niks te beroerd voor een handstand of radslag, leek voor de kinderen wat minder spannend te worden. Allengs begreep hij dat 's middags op school ook al een Sint met Piet op bezoek was geweest, en er voor zaterdagochtend bij de sportvereniging nog de ontmoeting met een volgende goedheiligman in de agenda stond.

Uitsluitend geïnteresseerd in de presentjes

Steeds vaker leken de kleintjes en hun ter plekke weer gelovige oudere broertjes en zusjes bovenal of zelfs uitsluitend geïnteresseerd in de jutezak met presentjes. Verwende brutaaltjes onderbraken Sinterklaas, liedjes werden ingekort en afgeraffeld. Elke belangstelling ontbrak voor de pepernoten die door de Pieten behoedzaam werden overhandigd – in een groeiend tal woningen gold om hygiënische redenen of suffe stofzuigerhekel een strooiverbod 'in deen of dandere hoek', zoals 'Hoor Wie Klopt Daar Kind'ren' voorschrijft.

De discussie over de kleur van de Pieten speelde in bestuur noch de meeste van de bezochte gezinnen een rol. Aan de straatweg tussen de dorpen, met een buitengewone doorsnee van het nuchtere Friese volk, konden de knechten nog wel een paar jaar gitzwart blijven, in afwachting van de landelijke trend. Maar sinds een aanpalend nieuwbouwwijkje is betrokken door hippe Nederlandstalige tweeverdienende leden met sintgerechtigde koters, houdt de organisatie het hart vast.

Zeker nu, naar verluidt, een van deze moeders heeft aangekondigd het lidmaatschap op te zeggen als Sinterklaas niet meer op huisbezoek komt. Een uiting van de eigentijdse individualisering die wordt gevoeld door tal van slinkende verenigingsbesturen, vakbonden en andere belangenorganisaties. Men is geen lid meer, maar beschouwt zich als klant. Met rechten. Die het worst zal wezen dat de straatvereniging ooit vooral is opgericht voor het onderling van harte meeleven met rouw en trouw.

Sinterklaas steekt er zijn met een robijn geringde witgehandschoende vuist voor in het vuur dat zulke types ook gaan eisen dat er voortaan ongeschminkte of regenboogpieten op de tractor zitten, onder dreiging met opzegging of een lokale rel. En aan zulks heeft de Sint een broertje dood. Enfin, het afblazen bespaart het bestuur een hoop geld want de schitterende huurpakken waren prijzig. En het bespaart mij, qua Pieten, een hoop gezeik.

Laatst gewijzigd op 30-10-2015 om 07:43 uur