Rechtse hordes op weg naar klimaatpolitiek 

In Parijs is twee weken de klimaattop in aanwezigheid van 150 wereldleiders. Kunnen zij wat in eigen land niet lukt?

En toen, we schrijven najaar 2015, was er plotseling een omslag in het denken over klimaatverandering. Het nieuws van 24 november was de klimaatwet die PvdA- en GroenLinks-leiders samen willen indienen. Het heeft natuurlijk alles ten maken met de grote klimaatconferentie in Parijs. Maar Nederland blijft achter met dank aan rechts.

Al decennia lang waarschuwen klimaatonderzoekers voor de gevolgen van het ongelimiteerd in de atmosfeer blazen van het broeikasgas koolstofdioxide (CO2). En even lang is er twijfel gezaaid door echokamers van ontkenners. Jaren zijn er verloren gegaan door de twijfels en de feitelijke onwil van wereldleiders om de gevolgen van de klimaatverandering serieus te nemen.

Eigenlijk was het een rare situatie. Er was allang geen serieuze klimaatonderzoeker meer, die de menselijke invloed op de klimaatverandering betwijfelde. Evenmin was er nog een klimaatonderzoeker die de klimaat verandering niet wilde zien. En toch strandden wereldklimaatconferenties op onwil echt in actie te komen.

Onwil

Die onwil kwam vooral voort uit de gigantische ingrepen die nodig zijn om de menselijke invloed op de opwarming te matigen. Onnavolgbaar veel miljarden zijn er nodig om de wereldeconomie zo te veranderen, dat er merkbaar minder CO2 de lucht in gaat. Dat die ontelbaar vele miljarden economisch wel eens zouden kunnen leiden tot een nieuwe groeiperiode was een boodschap die er niet in wilde.

Begrijpelijk waar de huidige wereldeconomie drijft op fossiele grondstoffen. Afzien van het gebruik hiervan heeft nogal wat gevolgen. De waarde van de voorraden olie, kolen en gas in ’s werelds aardbodem is van Gargantueske proporties. Het afschrijven van die waarde vraagt om een totale ommekeer van het denken in  de financiële wereld. Toch merk je nu al een begin van de afwaardering.

Voettocht

Tien jaar geleden zou het ondenkbaar zijn dat Nederlandse omroepen een clubje milieuactivisten zou volgen op hun voettocht naar Parijs. Nu hebben we elke dag na het journaal van de wetenswaardigheden van de voettocht kunnen genieten. Dan komen er nog een advertenties van meer dan zestig hoogleraren die vragen om sluiting van de kolencentrales ter voorkoming van de uitstoot van CO2. 

In een aantal Europese landen is allang besloten tot de sluiting van veel CO2-uitbrakende kolencentrales. Nederland loopt niet alleen wat dit betreft achter. Juist dit land met een industrie die sterk leunt op energiegebruik zou werk moeten maken van de ontwikkeling van energiebronnen, die geen CO2 uitstoten.

Boodschap begrepen

Het bedrijfsleven, althans dat deel dat niet verdient aan de exploitatie van de fossiele grondstoffen, heeft de boodschap inmiddels begrepen en loopt vooruit op politieke besluiten in het gebruik van duurzame energie. De ontkenners van de klimaatopwarming krijgen amper meer aandacht en dat is opmerkelijk. 

Eindelijk laat de journalistiek het idee varen, dat tegenover elke waarschuwing van klimaatonderzoekers een ontkenner alle ruimte moet krijgen. Hoor en wederhoor, zo iets, maar dan uit het oog verliezend dat de verhouding tussen de omvang van de ontkenning en de erkenning in geen verhouding meer staat tot de aandacht die de ontkenners kregen.

En nu zijn die ontkenners stil. Nou ja, behalve in de VVD en de PVV en de VVD zit in de regering. Met de huidige peiling in het oog mogen Samson en Klaver wel haast maken met hum klimaatwet. Als straks de PVV de grootste partij wordt en VVD en CDA onwillig zijn de wet te ondertekenen, verliezen we weer jaren tijd. Raar toch dat conservatief rechts hier niet behoudend is als het gaat om het milieu.

In de VS mogen alleen de gekkies van domrechts bij de Republikeinen nog tekeer gaan tegen klimaatmaatregelen. Maar gematigder partijgenoten proberen de onzin te pareren. In het Verenigd Koninkrijk besluit een conservatieve regering zelfs de kolencentrales op termijn te sluiten. 

Alleen in Nederland schaart de oudste liberale partij zich in de rijen van domrechtse behartigers van belangen van de fossiele industrie. Ooit zullen ze dat op hun brood krijgen. Gelukkig is Nederland een kleine speler in de totale CO2-productie. Hooguit is het een slecht voorbeeld voor twijfelaars. En we moeten ons natuurlijk wel schamen, nu we onderaan alle lijstjes van duurzame onderwerpen bungelen. Die schaamte is domrechts allang voorbij. Dat is het verdriet van Nederland.