André Keikes wint prestigieuze essayprijs

Met een ,,origineel en goed geschreven essay’’ over de lentedagen heeft de Leeuwarder journalist en schrijver André Keikes de Jan Hanlo Essayprijs Klein gewonnen.

André Keikes is trefzeker. Met observaties als ‘Nederlanders zijn geen stilzitters’ maakt hij in zijn ongepubliceerd essay De waan van vrede in het park volgens de jury een sociologie van de Nederlanders in een notendop. De jury, onder voorzitterschap van Xandra Schutte, is lovend: ,,Keikes is geestig, spottend en soms sardonisch.’’ Het essay deed de jury hardop lachen.

Het essay van André Keikes wordt gepubliceerd in De Groene Amsterdammer van 25 mei 2017. Een klein citaat uit het essay De waan van vrede in het park:

'Mannen met schuurmachines weten van geen ophouden. Acht uren aan één stuk is niks. Het liefst zijn hen de warme juni-avonden, uitlopend in het late licht van de langste dag. Je hoort stemmen, de stemmen in andere tuinen, zachte gesprekken, het getinkel van glazen, een flard muziek, de vriendelijke wereld van noordelijke zomers. Maar mannen met schuurmachines musiceren niet, lezen en praten niet, kennen geen lievelingsgerechten, geen wijn, gaan niet op reis. Het geld dat ze hebben gespaard, besteden ze aan grote dozen met een vulling van plastic vellen, waarin zich geurige nieuwe apparaten bevinden, door kindervingers in elkaar gezet in strenge landen. Gebruiksaanwijzingen hoeven de mannen niet te lezen, schuurders weten waar te drukken en zo de avonden van de wereld te beheersen.'

De jury had de keuze uit zo’n veertig inzendingen voor de Jan Hanlo Essayprijs Klein. André Keikes was eerder samen met Coco Schrijber en Deru Schelhaas genomineerd. Keikes voelt het als een grote eer. De nominatie voor de prestigieuze prijs was voor hem al ,,een fraaie erkenning zeker gezien de grote namen die de prijs eerder wonnen’’. De jury kende bij de beoordeling de auteursnamen niet.

Keikes heeft een trofee en een geldprijs van 1500 euro in ontvangst genomen tijdens de feestelijke bijeenkomst in De Balie in Amsterdam. Daar heeft Sana Valiulina de Jan Hanlo Essayprijs 2017 toegekend gekregen (trofee en 7000 euro) voor de gepubliceerde essaybundel Winterse buien (Prometheus).

De essays draaien allemaal rond het meegegeven thema ‘Is dromen nou alleen maar slecht’. Alle drie genomineerde essays zijn volgens de jury oorspronkelijk en licht, terwijl ze iets fundamenteels proberen te zeggen. Alle drie eigenden ze zich het motto van Hanlo op een mooie manier toe. De jury vindt ze aangenaam springerig. De jury koos uiteindelijk voor het essay van Keikes ,,dat bij die springerigheid het meest consistent is en een scherpe minisociologie bevat.

 ,,In het algemeen vraagt het schrijven over dromen om literair grootmeesterschap’’, zegt juryvoorzitter Xandra Schutte. ,,Niets wordt snel zo particulier – en zo saai als de droom van een ander.’’ 

De Jan Hanlo Essayprijs is een tweejaarlijkse prijs die voor het eerst werd uitgereikt in 1999, na de dertigste sterfdag van de schrijver. De Jan Hanlo Essayprijs Groot – voor de beste essaybundel – is de belangrijkste essayprijs van Nederland. De Jan Hanlo Essayprijs Klein is de prijs voor het beste ongepubliceerde essay. De prijzen zijn op 17 mei 2017 uitgereikt tijdens een avondvullend programma over essayistiek met voordrachten van Arjen van Veelen, Thomas Heerma van Voss, Miriam Rasch en Hans Maarten van den Brink. 

Laatst gewijzigd op 18-05-2017 om 09:39 uur